Αρθρο-γνώμη της Ευρώπης Κοσμίδη
Από τη θηλυκότητα μέχρι την έμφυλη βία – ένα διαχρονικό πρόβλημα που ζητά απαντήσεις
Η δύναμη μιας γυναίκας δεν μετριέται από το πόσα κρύβει, αλλά από το πόσα τολμά να δείξει – στο βλέμμα, στις αποφάσεις, στη ζωή της. Κι όμως, σε μια κοινωνία που συχνά θεωρεί τη θηλυκότητα «απειλή» ή «αδυναμία», οι γυναίκες εξακολουθούν να καλούνται να κρύψουν πτυχές του εαυτού τους για να είναι αποδεκτές.
Στον δημόσιο χώρο, και ιδιαίτερα στην πολιτική, οι γυναίκες πιέζονται να συμμορφωθούν σε αυστηρά πρότυπα. Να είναι σοβαρές αλλά όχι «ψυχρές», δυναμικές αλλά όχι «επιθετικές», κομψές αλλά όχι «προκλητικές». Με άλλα λόγια, να είναι αρεστές και political correct. Το τίμημα αυτής της διαρκούς ισορροπίας είναι η απώλεια της αυθεντικότητας.
Δυστυχώς, η κουλτούρα που γεννά αυτές τις πιέσεις είναι η ίδια που επιτρέπει να ανθίζει ο σεξισμός. Και στην πιο ακραία της μορφή, αυτή η κουλτούρα οδηγεί σε εγκλήματα όπως η πρόσφατη γυναικοκτονία στον Βόλο. Ένα ακόμα τραγικό περιστατικό που δεν μπορεί να ιδωθεί ως «μεμονωμένο», αλλά ως κομμάτι μιας αλυσίδας βίας που συνεχίζει να πλήττει τις γυναίκες σε όλη τη χώρα.
Ο σεξισμός δεν εκδηλώνεται μόνο στη βία. Εκδηλώνεται και στο βλέμμα που μειώνει, στη φωνή που προσπαθεί να σιωπήσει, στην κριτική που επιμένει να κατατάσσει τις γυναίκες σε στερεότυπα. Η αμφισβήτηση μιας γυναίκας που τολμά να έχει λόγο, που τολμά να έχει παρουσία, είναι μια πιο «ήπια» αλλά εξίσου επικίνδυνη όψη του ίδιου προβλήματος.
Ως γυναίκα που υπηρέτησε τον δημόσιο χώρο, γνωρίζω καλά αυτή την πίεση. Γνωρίζω πόσο συχνά η θηλυκότητα αντιμετωπίζεται ως εμπόδιο αντί ως πλεονέκτημα. Όμως η κοινωνία μας δεν έχει ανάγκη από γυναίκες που απολογούνται για αυτό που είναι. Έχει ανάγκη από γυναίκες που διεκδικούν, που μιλούν, που στέκονται όρθιες με αυτοπεποίθηση.
Η γυναικοκτονία στον Βόλο είναι μια ακόμα υπενθύμιση ότι η μάχη για ισότητα και σεβασμό δεν έχει κερδηθεί. Αλλά και ότι η μάχη αυτή δεν δίνεται μόνο στα δικαστήρια ή στους δρόμους. Δίνεται και στην καθημερινότητα: σε κάθε γυναίκα που δεν κρύβει τη φωνή της, σε κάθε γυναίκα που τολμά να δείχνει τη δύναμή της.
Γιατί η σιωπή έχει δύναμη, αλλά η παρουσία μιλάει πιο δυνατά. Και η παρουσία των γυναικών στον δημόσιο χώρο δεν είναι μόνο δικαίωμα· είναι αναγκαιότητα.
Η Ευρώπη Κοσμίδη ειναι
Πολιτικός Μηχανικός – πρώην Περιφερειακή Σύμβουλος Αττικής &
Εκδότρια της εφημερίδας «Αχαρναϊκή»
