Τι μπορείς να πεις τέτοιες ώρες; Τι λέξεις να αρθρώσεις για όσα έγιναν την περασμένη εβδομάδα στα Τέμπη; Τι να πεις σε όσους μπήκαν σε έναν τρένο χωρίς γυρισμό και χωρίς επιστροφή; Η σιωπή του εθνικού πένθους πρέπει να δώσει την θέση της σε μία δυνατή φωνή όλων μας που θα λέει «ποτέ ξανά». Που θα λέει πως δεν γίνεται τα παιδιά μας να επιβιβάζονται σε ένα τρένο από όπου δεν βγήκαν ποτέ ζωντανά.
Οι ευθύνες δεν αφορούν μόνο ένα «ανθρώπινο λάθος» αλλά μία σειρά παραλείψεων τις οποίες πρέπει να αναζητήσουμε. Η έρευνα που αναπόφευκτα θα ξεκινήσει πρέπει να δώσει συγκεκριμένες απαντήσεις αυτή την φορά.
Να μάθουμε ποιοι δεν έκαναν σωστά την δουλειά τους και να υποστούν τις συνέπειες των πράξεων τους. Δεν πρέπει και αυτή την φορά το θέμα να ξεχαστεί. Πρέπει να επιμείνουμε μέχρι τέλους να μάθουμε ποιοι είναι οι υπεύθυνοι της τραγωδίας. Την νεολαία μας την έχουμε κακοποιήσει ήδη πολύ. Ζητά απαντήσεις για αυτό το έγκλημα.
Και πρέπει αυτή την φορά να τις πάρουμε.
Στο Μενίδι γνωρίζουμε πολύ καλά τι σημαίνει εγκατάλειψη από το κεντρικό κράτος.
Δεν θέλω να επικρατήσει η οργή. Θέλω μετά από αυτό τα δυστύχημα να επικρατήσει η λογική και η δύναμη για δράση. Δεν μπορούμε άλλο να μένουμε απαθείς.
Της Ευρώπης Κοσμίδη
Περιφερειακή Σύμβουλος – Εντεταλμένη
Τεχνικών Έργων και Αθλητισμού Αττικής
