Γράφει η Ευρώπη Κοσμίδη:
Στην ελληνική μυθολογία συναντάμε τη θυσία της Ιφιγένειας, η οποία έπρεπε να θανατωθεί προκειμένου ο άνεμος να δώσει ώθηση στα πανιά του στόλου των Αχαιών, με προορισμό την Τροία. Ο θάνατος της Ιφιγένειας επήλθε για τον εξευμενισμό της οργισμένης θεάς, Άρτεμις, με τον βασιλιά των Μυκηνών και πατέρα της Ιφιγένειας, Αγαμέμνονα, αρχιστράτηγο των Αχαιών, που σκότωσε το ιερό ελάφι της.
Σήμερα, ο μύθος της Ιφιγένειας, που ενέπνευσε τους μεγάλους τραγικούς, είναι περισσότερο επίκαιρος παρά ποτέ.
Έχουμε μια τελευταία ευκαιρία να αλλάξουν νοοτροπίες βαθιά ριζωμένες, χωρίς να κρύβονται πίσω από τις παρωπίδες του μικροπολιτικού οφέλους, βεβαρημένοι με τα αμαρτήματα του παρελθόντος.
Εδώ, όπου δημοτικοί άρχοντες του τόπου, ως άλλοι Αγαμέμνονες, τόσα χρόνια ζουν «από την πολιτική» και πολιτεύονται με πυξίδα τους τα μικροπολιτικά οφέλη, σκοτώνουν μέρα με τη μέρα τις Αχαρνές. Τώρα, όμως, πρέπει να θυσιάσουν τα ίδια τους τα «παιδιά» (ξαδέλφια, μπατζανάκια και κολλητούς), προκειμένου να φυσήξει ο ούριος άνεμος της αλλαγής και να δώσει μια νέα ώθηση στο καράβι που λέγεται «Δήμος Αχαρνών και Θρακομακεδόνων». Έχουμε μια τελευταία ευκαιρία να αλλάξουν νοοτροπίες βαθιά ριζωμένες, χωρίς να κρύβονται πίσω από τις παρωπίδες του μικροπολιτικού οφέλους, βεβαρημένοι με τα αμαρτήματα του παρελθόντος.
Η υπογράφουσα θα είναι παρούσα στο πεδίο των καθημερινών προβλημάτων των συμπολιτών της, πιστή σε δύο αρχέτυπα γυναικείας ταυτότητας. Στη «Σκύλα» (αγγλιστί “Bitch”), που χωρίς να παγιδεύεται στον διπλό δεσμό μεταξύ θηλυκότητας και ικανότητας, ξεπερνά το κυκλωτικό πλαίσιο που αντικατοπτρίζει το άγχος του εικοστού αιώνα για τις ισχυρές γυναίκες ως απειλητικές και μη θηλυκές. Και ως «Σκληρό Καρύδι» (“Badass”), που θα συνεχίσει να βοηθά όσους χρειαστεί να αναγνωρίσουν την ικανότητα των γυναικών να ηγούνται, με έναν τέτοιο τρόπο όμως που θα απομακρύνει την προσοχή από την εμμονή των σεξιστικών στερεοτύπων και του πολιτισμικού μισογυνισμού.
Εξάλλου, μόνο η δυναμική φέρνει δυναμική. Το βλέπουμε και στην περίπτωση «Κασσελάκη»…
